Σε αυτή την ενότητα παραθέτουμε πληροφορίες για παθήσεις όπου συχνά επιβάλλεται η χειρουργική παρέμβαση. Η ενότητα επικεντρώνεται στην περιγραφή των αιτιών, στον τρόπο πρόληψης αλλά και στις σύγχρονες μορφές αντιμετώπισης. Γίνεται αναφορά και σε παθήσεις που δεν είναι αμιγώς χειρουργικές αλλά που συχνά ζητείται εκτίμηση από χειρουργό.
ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
-
ΑΝΩΤΕΡΟ ΠΕΠΤΙΚΟ
Το ανώτερο πεπτικό ή πιο ορθά το ανώτερο γαστρεντερικό σύστημα περιλαμβάνει διαδοχικά τη στοματική κοιλότητα, το φάρυγγα, οισοφάγο, στομάχι και αρχικό τμήμα του δωδεκαδακτύλου (αρχή του εντέρου). Παραδοσιακά οι παθήσεις του στομάχου και δωδεκαδακτύλου απασχολούσαν σε μεγάλο βαθμό το γενικό χειρουργό, όπως για παράδειγμα τα πεπτικά έλκη. Ωστόσο οι παθήσεις αυτές στην πλειοψηφία τους μπορούν να διαχειριστούν με τροποποίηση των συνηθειών ζωής και με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή. Η χειρουργική έχει θέση όταν αυτές οι αντιμετωπίσεις αποτύχουν.
-
ΕΝΔΟΚΡΙΝΕΙΣ ΑΔΕΝΕΣ
Οι ενδοκρινείς αδένες είναι όργανα τα οποία παράγουν ορμόνες τις οποίες διοχετεύουν απευθείας στην κυκλοφορία του αίματος. Πολλά όργανα παράγουν ορμόνες αλλά η γενική χειρουργική ασχολείται με παθήσεις που αφορούν τα εξής όργανα: Θυρεοειδής αδένας Παραθυρεοειδείς αδένες Επινεφρίδια Πάγκρεας
-
ΕΠΕΙΓΟΥΣΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΚΟΙΛΙΑΣ
Οι επείγουσες χειρουργικές παθήσεις της κοιλίας αποτελούν μια ετερογενή ομάδα παθήσεων που ως κοινό χαρακτηριστικό έχουν την ανάγκη για άμεση διερεύνηση της συμπτωματολογίας και σε ορισμένες περιπτώσεις τη διενέργεια επείγοντος χειρουργείου.
-
ΗΠΑΡ-ΧΟΛΗΦΟΡΑ-ΠΑΓΚΡΕΑΣ
Το ήπαρ, τα χοληφόρα αγγεία και το πάγκρεας αποτελούν 3 διακριτά συστήματα τα οποία γειτνιάζουν και λειτουργούν από κοινού σε διάφορες διεργασίες του οργανισμού. Συχνά οι παθήσεις που αφορούν το ένα όργανο έχουν αντίκτυπο και στα υπόλοιπα.
-
ΚΑΤΩΤΕΡΟ ΠΕΠΤΙΚΟ
Το κατώτερο πεπτικό ή πιο ορθά το κατώτερο γαστρεντερικό σύστημα αποτελείται από το τελευταίο τμήμα του δωδεκαδακτύλου και από ολόκληρο το λεπτό και παχύ έντερο. Ο πρωκτός ως η τελική απόληξη της γαστρεντερικής οδού τυπικά συγκαταλέγεται στο κατώτερο πεπτικό αλλά λόγω της ιδιαιτερότητας της περιοχής οι παθήσεις του ταξινομούνται ξεχωριστά.
-
ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΜΑΣΤΟΥ
Ο μαστός (ή μαζικός αδένας) αποτελεί όργανο που περιέχει ινώδη ιστό, αδενικά στοιχεία και λίπος. Ο μαζικός ιστός υπάρχει τόσο σε παιδιά αλλά και στους άνδρες αλλά σε πολύ μικρότερη έκταση λόγω ορμονολογικών αλλαγών που συμβαίνουν στις γυναίκες κατά τη διάρκεια της εφηβείας. Προβλήματα μαστού μπορούν να παρουσιαστούν ως πόνο, ψηλαφητό όγκο ή εκροή υγρού από τη θηλή. Παγκοσμίως ο καρκίνος του μαστού αποτελεί την πιο συχνή κακοήθεια στις γυναίκες και για αυτό το λόγο οι παθήσεις του μαστού πρέπει να αντιμετωπίζονται με συστηματικό τρόπο.
-
ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΠΡΩΚΤΟΥ
Ο πρωκτός αποτελεί την απόληξη της πεπτικής οδού και μπορεί να εμφανίσει μια ετερογενή ομάδα παθήσεων. Κατά κανόνα οι παθήσεις του πρωκτού δεν είναι μεγάλης βαρύτητας, ωστόσο λόγω της ιδιαιτερότητας της περιοχής μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την ποιότητα ζωής του ασθενούς.
-
ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ
Η παχυσαρκία είναι το αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας ενεργειακής ανισορροπίας όπου η πρόσληψη ενέργειας υπερβαίνει την ενεργειακή δαπάνη. Αυτό οδηγεί στη συσσώρευση λίπους και σε μειωμένη ικανότητα του λιπώδους ιστού να αφομοιώνει τις πλεονάζουσες θερμίδες. Η επακόλουθη αυξημένη μάζα λίπους και η εκτροπή των λιπιδίων σε άλλους ιστούς, συμπεριλαμβανομένου του ήπατος και του σκελετικού μυός, προδιαθέτει σε ένα ευρύ φάσμα δυσμενών επιπτώσεων στην υγεία. Παραδοσιακά η ιατρική κοινότητα καθώς και πολλοί ασθενείς υποστήριζαν ότι η παχυσαρκία είναι το προϊόν κακών επιλογών τρόπου ζωής που βρίσκονται υπό τον εκούσιο έλεγχο των προσβεβλημένων ατόμων. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε στιγματισμό των ατόμων με παχυσαρκία και σε απροθυμία χρήσης του πλήρους φάσματος των διαθέσιμων θεραπειών. Τώρα πλέον αναγνωρίζεται γενικά ότι το σωματικό βάρος είναι μια φυσιολογικά ρυθμιζόμενη παράμετρος και η παχυσαρκία αναγνωρίζεται ως ασθένεια της ρύθμισης του σωματικού βάρους, όπως ακριβώς ο διαβήτης είναι μια διαταραχή της ρύθμισης της γλυκόζης και η υπέρταση είναι μια διαταραχή της ρύθμισης της αρτηριακής πίεσης. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορεί να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της παχυσαρκίας, συμπεριλαμβανομένων της γενετικής, της ηλικίας, των παραγόντων του τρόπου ζωής, των φαρμάκων και των ορμονικών ζητημάτων.
