Οι κήλες είναι προβολές των περιεχομένων της κοιλιάς μέσω ευένδοτων σημείων στο κοιλιακό τοίχωμα. Τα περιεχόμενα αυτά μπορεί να είναι ενδοκοιλιακό λίπος ή μέρος κάποιου ενδοκοιλιακού οργάνου (πχ έντερο). Τα ευένδοτα σημεία στο κοιλιακό τοίχωμα, είναι σημεία που είναι σχετικά πιο “αδύναμα” σε σχέση με άλλα σημεία του τοιχώματος. Αυτά τα σημεία είναι συνήθως ο ομφαλός, οι βουβωνικές περιοχές αλλά και παλιές χειρουργικές τομές. Οι κήλες είναι συχνή χειρουργική πάθηση και μπορούν να εμφανιστούν σε οποιαδήποτε ηλικία. Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι πως δε βελτιώνονται ποτέ με την πάροδο του χρόνου, αλλά αντιθέτως τείνουν να αυξάνονται σε μέγεθος.
Στην εικόνα απεικονίζεται μια έλικα λεπτού εντέρου να προβάλλει δια του κοιλιακού τοιχώματος.
Ανάλογα με την περιοχή όπου εμφανίζονται οι κήλες ταξινομούνται ως εξής:
- Κοιλιοκήλες (ομφαλοκήλη, επιγαστρική κήλη, Σπιγγέλιος κήλη)
- Κήλες μηροβουβωνικής χώρας (βουβωνοκήλες, μηροκήλες)
- Κήλες πυέλου (κήλη θυροειδούς τρήματος)
- Οσφυοκήλες (κήλες άνω οσφυικού τριγώνου, κήλες κάτω οσφυικού τριγώνου)
Οι κήλες πυέλου και οι οσφυοκήλες είναι εξαιρετικά σπάνιες και επομένως ο όρος “κήλη”, παραπέμπει συνήθως στις κοιλιοκήλες και κήλες της μηροβουβωνικής χώρας. Ο μόνος τρόπος οριστικής αντιμετώπισης των κηλών ανεξαρτήτου κατηγορίας είναι η χειρουργική αποκατάσταση.
